Kołatek uparty – wygląd i występowanie
Szkodnik drewna kołatek uparty (anobium pertinax) obecny jest w całej Polsce i Europie. Dorosły owad to czarnobrunatny chrząszcz o długości 4-4,5 mm. Kołatek uparty ma krótkie i skąpe owłosienie.
Najczęściej można go spotkać w lasach iglastych, ale nie jest on wybredny – może żerować w każdym gatunku drewna. Kołatek uparty nie zasiedla drewna mającego mniej niż 20% wilgotności, wybiera drewno zawilgocone.
Kołatek uparty – rozwój
Szkodnik rozmnaża się w ciepłych miesiącach – od końca kwietnia do końca czerwca. Miejsca, gdzie samica kołatka upartego składa jaja to szpary i pęknięcia w drewnie lub stare żerowiska w piwnicach, podłogach lub legarach. Larwy drążą w drewnie kanały, których szerokość sięga 3 mm. W czasie lata i jesieni larwy przepoczwarzają się. Następnie dorosłe osobniki kołatka upartego zimują do wiosny.
Kołatek uparty – charakterystyka działania i powodowane szkody
Łatwo zapamiętać to, co charakteryzuje kołatka upartego – kołatanie i rodzaj uporczywości. To, że w drewnie obecny jest ten szkodnik można rozpoznać po pojawiającej się mączce drzewnej i okrągłych otworach w drewnie. Specyficzny dla tego szkodnika jest również odgłos kołatania. Wspomniana wcześniej uporczywość, jaką charakteryzuje się kołatek uparty polega na tym, że zasiedla on drewno do zupełnego zniszczenia materiału, co może trwać wiele pokoleń.
Biorąc pod uwagę wilgotność drewna, jakie wybiera kołatek uparty, jego działalność jest zagrożeniem przede wszystkim dla zawilgoconych lub zagrzybionych części konstrukcji, legarów oraz podłóg.
